RUDNA GLAVA

Nalazi se u planinskoj oblasti severoistočne Srbije, u zaleđu gornje klisure Đerdapa, koja je oivičena Porečkom, Crnajskom i Šaškom rekom. Veći deo ove teritorije, s obe strane Šaške reke, pripada Rudnoj glavi koja je bila razvijeni centar najranijeg rudarstva bakra na centralnom Balkanu, odnosno u jugoistočnoj Evropi, sa značajnom produkcijom karbonatnih minerala bakra, malahita i azurita. Stari rudarski radovi iz perioda ranog eneolita otkriveni su na dnevnom kopu modernog rudnika.

Najveći deo koncentrisan je u severoistočnom delu. Na mnogobrojnim oknima-kanalima (30 okana) rudnih žila bile su česte platforme u obliku levkastih jama. Serija kamenih batova – masivnih čekića izrađenih od rečnih oblutaka, predstavlja jednu od najvećih do sada nađenih na praistorijskim rudnicima bakra u Evropi i Maloj Aziji. Značajni nalaz predstavlšju četiri ostave sa keramičkim sudovima, kamenim batovima i koštanim oruđem. Dva tipa amfora (kruškolike i amfore-krčazi), koja su zastušvena na ovom lokalitetu, pripadaju vinčanskoj grupi i određuju eksploataciju rude u period završetka faze Vinča-Tordoš II i početak Vinče-Pločnik I. Ostaci, verovatno antičkih, radova otkriveni su u jami modernog rudnika. Sistematska iskopavanja vršena su u periodu 1969/79. godina, a kasnije nastavl5ena sa prekidima.